De kracht van woorden

Foto: Fizkes

Als mens communiceren wij vooral met taal. Je zou daarom denken dat iedereen daar dan ook goed in is. Dit is echter niet waar. Mensen kunnen meestal wel goed met elkaar communiceren over praktische zaken, maar het verwoorden van het innerlijke leven is voor veel mensen veel lastiger. 

Wat mensen precies voelen en wat hun precies beweegt is niet altijd duidelijk voor de persoon zelf, laat staan dat hij het over kan brengen op een ander. 

Als klein kind voelen we eerder dan dat we kunnen praten. We zijn dan afhankelijk van een ouder of verzorger om ons te helpen om ons lichaam en onze emoties te reguleren. Als we honger hebben dan moeten zij dit van ons begrijpen en ons eten geven en als we verdrietig zijn dan hebben we troost van ze nodig. Maar wat we gaandeweg ook van ze nodig hebben zijn woorden om onze gevoelens en belevingswereld te duiden. 

Als de ouder zich inleeft in de speelsituatie waarin een oudere broer iets heeft afgepakt, dan kan de ouder voor het kind bv verwoorden dat het boos is op de broer en dat het verdriet heeft omdat het niet verder kan met zijn spel. 

Door woorden te geven aan de gevoelens kan het kind de gevoelens gaan onderscheiden, waardoor het kind deze gevoelens zelf kan gaan herkennen. Daarbij kan het van de ouder adequate acties bij deze gevoelens leren, waardoor het een ruzie pratend op kan gaan lossen ipv dat het erop los gaat slaan. Op deze manier ontwikkelt het kind regie over de eigen innerlijke wereld (emotieregulatie/mentaliseren). 

Hierbij gaat het niet alleen om boos, bang, bedroefd en blij, maar zeker ook om gevoelens van jaloezie, schuld en schaamte. En daarnaast het hele scala aan nuanceringen van emoties.

Als ouders dit zelf niet goed kunnen, dan gaat deze 'onkunde' dus ook weer over naar het kind. Als ouders de emoties van het kind afwijzen, dan ontwikkelt het een afwijzend hechtingspatroon. Als ouders uit onmacht om de emoties van het kind te kunnen hanteren, het kind overmatig gaan beschermen dan ontwikkelt het kind een gepreoccupeerd patroon. Als ouders zélf het gevaar zijn en/of onvoorspelbaar zijn, dan komt het kind helemaal 'vast te zitten' in zijn emoties en ontwikkelt het een ontwricht hechtingspatroon.

Daarom is het zo belangrijk dat mensen goed kunnen communiceren over de eigen innerlijke wereld. Dit valt op elke leeftijd te leren en draagt bij aan een (meer) zeker hechtingspatroon. Je hoeft daarvoor niet eens persé in therapie, zelfhulpboeken en video's op Youtube van therapeuten kunnen hierbij erg behulpzaam zijn. Alles waarmee je je woordenschat op het gebied van emoties en duiding van je innerlijke wereld kunt uitbreiden, kan hierbij nuttig zijn. 

Ook beschermen woorden tegen mishandeling omdat als je weet wat bv narcisme, codependency of coercive control inhoudt, dan kan je het ook gaan herkennen in je eigen situatie. Dat soort begrippen kunnen soms echte eye-openers zijn.