Emotional Monitoring

Afbeelding: vecteezy.com (bewerkt)

Laatst schreef ik over taal en emotieregulatie. Als je woorden aan je emoties en je innerlijke leven kunt geven, dan kan je je gevoel en je gedrag beter reguleren. Het is daarom belangrijk dat je hiervoor een goede woordenschat ontwikkelt. En soms kom je dan een begrip tegen dat direct resoneert en waardoor je ineens weer een stuk van je eigen gedrag doorziet. Dat had ik bijvoorbeeld bij het begrip 'emotional monitoring', wat ik zou vertalen als 'emotionele observatie'. 

Iemand die is opgegroeid in een omgeving waarin hij steeds op zijn hoede moest zijn omdat een van de ouders ineens onveilig voor hem kon zijn, heeft geleerd om de stemming van de ouder continu te peilen. Voor een kind heeft dit een functie, namelijk om zich (op tijd) aan te passen zodat de ouder hopelijk aardig blijft of het kind niet opmerkt, zodat het veilig is. 

Ook kan een kind uit angst voor verlating de ouder erg in de gaten gaan houden. Want zolang je lief bent en de ouder goed gestemd is, zal hij je hopelijk niet in de steek laten en ben je veilig. 

Als iemand zich niet bewust is van dit aangeleerde 'observerende' gedrag, kan hij dit meenemen naar de partnerrelatie. Iemand voelt zich dan bijvoorbeeld al onveilig als de partner alleen maar even chagrijnig kijkt. Hij betrekt dit dan direct op zichzelf en gaat allerlei doemscenario's bedenken: de partner zal nog wel boos zijn over iets dat gisteren gebeurd is en zal de relatie wel gaan verbreken.

Of als de partner even stil is dan kan dat voelen alsof het contact weg is, en dat kan met name bij iemand met verlatingsangst een onveilig gevoel oproepen. Om dit nare gevoel te reguleren kan iemand dan gaan proberen om het contact weer gaande te krijgen door bv te vragen of er iets is en daarop door te zagen. Want er moet wel iets zijn waardoor de ander niet gezellig met hem kletst. Voor de ander kan het echter heel vervelend zijn om steeds als hij zich even terug wil trekken, de partner te moeten geruststellen. 

Toen ik alleen maar de woorden 'emotional monitoring' hoorde, snapte ik direct wat dit inhield en dat ik dat op een bepaalde manier deed. Alleen al door deze realisatie kon ik dit doorbreken. Want het was voor mij heel goed te snappen dat mensen om allerlei redenen wel eens chagrijnig kunnen zijn en dat mensen ook wel eens even lekker in zichzelf zitten en geen behoefte hebben om te praten. 

Hiermee wil ik illustreren hoe belangrijk woorden zijn en hoe belangrijk het dus is dat mensen met psychische problemen woorden en begrippen aangereikt krijgen die mogelijk resoneren. Zodat zij daarmee de nodige inzichten kunnen krijgen die gedragsverandering mogelijk maken. Al besef ik me ook dat dit niet altijd voldoende zal zijn en dat dit soort triggers mogelijk ook op een andere wijze aangepakt moeten worden.